පරෝක්‍ෂ ලිට් අතිශයාර්ථක සහ ඉච්ඡාර්ථක ආදී ක‍්‍රියාරූප සාධනයේ දී හමු වන ධාතූ මූලයන්හි ද්විත්‍වය සම්බන්ධ පවතින ප‍්‍රධාන නීති පිළිබඳ විමසුමක්.

 මහනුවර අස්ගිරි මහා විහාර මහ පිරිවනේ ආචාර්ය, ශාස්ත‍්‍රපති,

දර්ශනශූරී උපාධි අපේක්‍ෂක, රාජකීය පණඩිත 

ගගුරෑවේ අස්සජි හිමි

Abstract

The Sanskrit verbal system is very complex, with verbs inflecting for different combinations of tense, aspect, mood, number, and person. Participial forms are also extensively used. Sanskrit has ten classes of verbs divided into two broad groups: athematic and thematic. Furthermore, Sanskrit verbs are conjugated in three persons (as in English): first, second, and third person. Verbs also have three numeric forms: singular, dual, and plural. Any verb that refers to only two objects must be in the dual from. As aforesaid, there are ten lakārs in Sanskrit, five of which are used most commonly today and five which tend to be "reserved" for writing or for formal speech. Among the five common lakārs: laṭ (लट्) - denotes present tense e.g., "अस्ति" ("he/she/it is). laṅ (लङ्)  denotes a past action; e.g., "अनमत्" ("he bowed"). lṛṭ (लृट्) - denotes a future action e.g., "क्रेष्यसि" ("you will buy"). In Sanskrit language, the terms ‘Tiṅnta’ and ‘Tibādī’ are used to denote aforementioned verbs of ‘Parokṣa liṭ atiṡayārthaka and icchārthaka’. Here, in this article, it is accepted to discuss that the basic rules connected to the duality of verb roots of Parokṣa liṭ atiṡayārthaka and icchārthaka-verb formations.  

වාරියපොල ශ්‍රී සුමංගල මහ පිරිවෙන මගින් එළි දක්වන්නට යෙදුණු තුඹුල්ලේ ශ්‍රී සීලක්ඛන්ධ නාහිමි උපහාර අංකය - 2018 ශ්‍රී සුමංගල ශාස්ත්‍රීය සංග්‍රහයදැන් ඔබටද ලබාගත හැක.

මෙහි පළවන ලිපිවල අන්තර්ගතයන් ප්‍රාචීන පණ්ඩිත නව විෂය නිර්දේශය හා විශ්ව ව්ද්‍යාල විභාග වලට අදාළ වේ.

The contents of the articles published in this Academic Journal fall in the scope of Prachina Panditha & University examinations.

Contact us :- 

                          wariyapolasrisumangalapiriwena@gmail.com

 0715422384